Vaarwel, Marjan

Je wordt gebeld voor een voorbespreking, met de vraag of je naar Noordwijk wilt komen. De bestemming blijkt een flat te zijn die uitkijkt over de prachtige zee, waar je wordt ontvangen door Marjan.

Wensen

Door een medische fout is Marjan, een tengere dame van in de 80, al jaren aan haar bed gebonden. Hoewel het betoverende zeezicht haar wat troost biedt, vindt ze het nu wel genoeg. Haar geest is nog levendig, maar haar lichaam heeft al lang genoeg geleden. Marjan heeft euthanasie aangevraagd. Terwijl ze hierop wacht, wil ze alvast met je spreken over haar wensen voor de komende uitvaart. Deze wensen zijn zeer gedetailleerd.

Passie

Je blijft ruim 1,5 uur bij haar. Naast de uitvaart, de kaart en haar muziekkeuze, hebben jullie het over wat ze in het leven mooi vindt; muziek, de Franse taal en vooral de zee. Ze vraagt of je haar naar het raam wilt begeleiden om samen naar de kustlijn te kunnen kijken. Een beetje overrompeld neem je haar bij de arm. Daar staan jullie dan, gearmd, naar de horizon kijkend. Pas later begrijp je van haar begeleider dat dit heel uitzonderlijk was. Marjan heeft eigenlijk al heel lang niet meer de energie om zo te praten en te bewegen. Ze wilde je echt haar passie laten voelen, laten zien wat de zee voor haar betekent.

Voorbereiding

Gedurende de daaropvolgende week hebben Marjan en jij regelmatig telefonisch contact. Lange en korte gesprekken over het leven en de uitvaart. Vaak deels in het Spaans, een taal die jullie delen, jullie hebben het beide gestudeerd. Ze wil wel bloemen, maar alleen in pasteltinten. En niemand mag in de kist kijken, maar ze vraagt of je dan nog wel even wilt kijken of alles in orde is. ‘Natuurlijk doe ik dat’, beloof je haar.

Een bezoek aan het crematorium, samen met haar begeleider, wordt een bijzondere ervaring. Marjan is ontroerd om te weten dat jullie in de kleine aula afscheid van haar zullen nemen. Op de terugweg wordt de geheugenstick met de 4 door haar zorgvuldig gekozen liedjes op vol vermogen gedraaid.

In de loop van de week laat haar mantelzorger weten dat Marjans verzoek tot euthanasie is ingewilligd. Je steekt een kaarsje aan op het moment van Marjans vertrek uit dit leven, zoals je haar hebt beloofd.

Mooie Dingen

Op een heldere voorjaarsdag in maart vindt de uitvaart plaats. Je begint de dag met een rit langs de zee. De rouwauto rijdt over het voetgangersgedeelte, langs de viskar, maakt een rondje om het standbeeld, voordat je naar crematorium gaat. Terwijl je de aula binnenloopt, klinkt ‘We’ll meet again’ van Vera Lynn, en precies zoals ze het tot in de perfectie had bedacht, wordt Marjan door zes sterke mannen en vrouw binnengedragen. Het is zeker niet makkelijk voor de dragers, aangezien je de kleine aula enkel via een trap kunt bereiken. Maar dat is wel kenmerkend voor haar; voor mooie dingen moet je moeite doen.