Van het luiden van de klok tot handgeklap en meer

Van het luiden van de klok tot handgeklap en meer

Je hoort de rouwauto terwijl je ervoor loopt. In de auto ligt een vrouw die veel te jong is. Haar partner is chauffeur. Een leven vol sprankeling is verdwenen door een ernstige ziekte. Haar kinderen lopen erachter, hand in hand met hun vader. Je hoeft niet veel empathie te hebben om te voelen wat er in hen omgaat. Ze hield van Natuurpark Lelystad en – dankzij de gemeente – kon haar uitgesproken wens op een zeer respectvolle manier worden vervuld: langs het park rijden met de stoet!

Laatste groet

Het prachtige Natuurpark Lelystad is zoals altijd een mooie plek. Mensen vormen een lange rij om hun laatste groet te brengen; het is beter bij het natuurpark waar er veel ruimte is, dan in het dorp van waar we vertrokken. Een zacht briesje waait, de zon straalt, en verschillende vogels vliegen in groepen over ons heen.

Zintuigen

Je slaat zo’n beeld op met al je zintuigen, en als alles goed werkt, vormt dit een krachtig beeld. Thuis werd de klok geluid bij vertrek. Een teken van respect, een groet vanuit het dorp waar je leefde en zoveel beleefde. In het natuurpark was het eerst stil. De beelden die we waarnemen en omzetten in emotie, brengen stilte in de mens.

Vaak was er ook een gepast en gewenst applaus, een manier van groeten die de begeleiders steunde in de weg die ze moesten afleggen. Al waren het de eerste stappen op de dag van de uitvaart, elke stap bracht ons dichter bij het definitieve vaarwel. Met de mooie muziek – thuis en onderweg – werden er ook nieuwe momenten gecreëerd die kracht en steun boden en waarop tevreden kan worden teruggeblikt.

Onvergetelijk

Die mix van aandacht, steun, en aanmoediging wordt een deel van de uitvaart. Door foto’s, video’s, gesproken woorden, indrukken van de omgeving, sfeer en locatie. Door ontmoetingen, muziek en voorwerpen die herinneren. Het leidt onze gevoelens naar herinneringen aan de overledene en diens uitvaart!

Een zonnestraal, het luiden van de klok, in stilte communiceren met je ogen. Applaus, muziek, een woord. Er is zoveel dat ons helpt om niet te vergeten, ondanks het gemis en verdriet.